Natuur
Als ik ergens ontzettend veel van hou, dan is het wel slenteren in de natuur. Vooral een mooi bos doet wonderen bij een druk mens als ik ben. Letterlijk en figuurlijk druk. In het bos kom ik tot rust. Ik vind fotograferen ook erg leuk en sjouw wat af met die camera en mijn loodzware tas met lenzen. Dat doe ik gelukkig voor de lol!

Verleden jaar ben ik mee geweest met een cursus paddenstoelen fotografie. Na een heerlijke ontvangst met koffie en iets lekker (of course), gingen we op pad. Bepakt en bezakt met camera’s, lenzen, statieven, regenkleding (terwijl het stralend weer bleek te zijn). Nou ja, zo’n ramp was dat niet, want om de zoveel meter lagen we weer op ons buik naast onze rugtassen onder een paddenstoel door te loeren. Veel sjouwwerk was het dus niet zo. Naast onze cursusleider ging er ook een paddenstoelen specialist mee. Tjonge, wat wist die man oneindig veel te vertellen. We kwamen op plekken waar we (in een bos die ik toch goed op mijn duimpje ken inmiddels) nog nooit geweest waren. Ja wij mochten tenminste, als echte natuurfotografen, ‘van het padje af’ het bos in. “Huh? Zijn dit ook paddenstoelen? Oké, nooit geweten.” Ik zou ze nu ook niet meer bij naam weten eerlijk gezegd. Maar we hebben altijd de foto’s nog.

We kwamen op een gegeven moment op een stukje natuur vol met vliegenzwammen. Een schilderij vol rood met witte stippen. Zoiets moois had ik nog nooit gezien. Als ik daar nu aan terug denk, zie ik die pracht en praal nog voor me. Ruik ik weer het bos. Hoor ik weer de gezelligheid van mensen om mij heen, die net zulke natuurliefhebbers zijn als ik (en daarom waren we ook wel vaak even lekker stil). Wat kun je dan enorm genieten van zo’n dag uit.

Visionboard
Afgelopen week kreeg ik, tijdens een coachsessie, de opdracht om een visionboard te maken. Eénvoudig, in een a5 schrift. Alleen plaatjes, geen woorden. Natuurlijk vond ik al meteen de plaatjes waar mijn hart toch sneller van gaat kloppen. Een bos, met mist door de bomen, een hert op de achtergrond. Paddenstoelen, een eekhoorn bij het water (mooi in spiegelbeeld) en een vrouw die een boom fotografeerde. Hoe kan het ook anders.
We kregen de opdracht om denkbeeldig in de kaart te stappen en te ervaren wat daar gebeurde. Meteen was ik weer in het bos, ik zag de paddenstoelen, hoorde het geruis tussen de bomen en rook de geur ervan. Die heerlijke herfstgeur.

Ik kreeg een beeld van het bos. Ik zag de bomen zo schitterend groen, maar ook verkleuren, de bladeren vallen. De wind er doorheen, maar ook hevige stormen, hagel, sneeuw, natuurgeweld. De natuur krijgt heel wat te verduren zo op zijn tijd. Maar toch….. toch wordt het altijd weer lente. Toch komen er weer knoppen en nieuwe bladeren aan de bomen. Zelfs na heel veel natuurgeweld komt de natuur, zelfs als het tijd nodig heeft, er toch weer bovenop. Mits wij het zijn gang laten gaan en het niet opnieuw geweld toebrengen door te kappen of te ontwortelen.

Veerkracht
Even was ik van plan om mijn visionboard als afbeelding te plaatsen, maar tijdens het scrollen door mijn genomen foto’s, kwam ik opeens deze boomstronk tegen met het kleine dennetje er bovenop.
De boom, sterk geworteld in de aarde, stevig, een reus. Aan de grootte te zien stond hij daar al jaren. Niet onderuit te halen, zou je denken. Toch is hij uiteindelijk geveld. Omgezaagd. Dat zal wel nodig geweest zijn.
Wat mij verwonderde is de groei van de jonge spruit, bovenop de gevelde boom. Het leven gaat door. De natuur is veerkrachtig.

Zo zie ik het ook bij kinderen. Zij moeten nog wortelen, maar door steun van hun omgeving, bomen die geworteld zijn, redden zij het wel. Ze zijn kwetsbaar, maar ook veerkrachtig. De wind kan nog zo hard blazen, ze komen weer rechtop te staan. En iedere keer weer mogen zij opnieuw in knop om daarna weer tot bloei te komen.

Ik ben een boom
Terwijl ik dit zo schrijf, moet ik ineens denken aan onze uitvoering van de Musicalgroep. We speelden ‘De Tovenaar van Oz’. Daarin kwamen ook bomen voor. Bomen die konden praten. Oké, een Ieniemienie rolletje, maar ze moesten er wel zijn.
De kinderen mochten hun top 3 aangeven. Welke rol zou jij het liefst willen hebben, welke heb je als tweede keus en wat wil je als derde heel graag spelen? Hoewel wij dit niet echt verwacht hadden kregen we van één van de kinderen, tot onze hilariteit, het formuliertje terug met de keuzes: 1) Boom, 2) Tak, 3) Blad.
Meid, je mag Boom, Tak, Blad, alles spelen. Als jij daar happy van wordt. En dat werd ze ook want, zo zei ze zelf, zonder bomen geen bos! En zo is het maar net!